What About Catharina Haverkamp

Catharina Haverkamp werd bij het grote publiek bekend als het personage Jeltje in de populaire serie M’n Dochter En Ik. Na een korte pauze in het acteren is Catharina terug. Zo speelde ze onder meer in de jeugdserie De Vier van Westwijk en in de film De Gelukkige Huisvrouw.
 

U wilt zich weer meer gaan focussen op het acteren, vanwaar de behoefte om dat weer te gaan doen?
“Omdat het uiteindelijk mijn passie is, het spelen. Ik ben een speler in hart en nieren. Ik wil graag iets betekenen, gezien worden. Gelukkig kan ik dit doen met acteren. Ik heb er veel idee over en hou ook van improviseren. Toen ik afgelopen zomer bezig was met de opnames van De Vier van Westwijk voelde ik me helemaal op mijn plek. Op de set staan, met mensen samenwerken aan een mooi product, de hele sfeer, de spanning en de ontspanning; dat is HET voor mij!”

In de serie speelde u Ciska Berenpoot, een journaliste. Kunt u vertellen wat de rol inhield?
“Ciska is een eenzame vrouw, zonder gezin of man. Ze is heel ambitieus, ze wil graag belangrijk zijn. Om dit te bereiken is ze bereid ver te gaan en dit gaat dan ook niet altijd op een sympathieke manier. Dit doet ze echter niet moedwillig, dus valt het haar eigenlijk niet aan te rekenen. Ze doet dingen op een manier dat je denkt; oh nee he. Het is vreselijk, maar ook grappig tegelijk. Dit zijn ook vaak de rollen die ik speel; tragikomisch.”
 

Komt Ciska nog terug in een volgende deel?
“Ja, dat denk ik wel. Het is de verfilming van een boekenreeks van De vier van Westwijk van Manon Spierenburg. Ciska is wel een figuur die bij het dorp hoort, ze schrijft tenslotte voor de krant. We hebben echter nog niet gehoord of er een vervolg komt, maar ik hoop het van harte. We weten nu wat de formule is voor de serie en kunnen het dan nog beter maken.”

Is het ook anders om met kinderen te werken?
“Absoluut, het is hartstikke leuk om met kinderen te werken. Er gaat veel aandacht naar de kinderen toe. Om ze te begeleiden, teksten met ze te leren, te stimuleren in hun spel. De hele crew en de volwassen cast is tijdens de opnames bezig om de kinderen te laten stralen. Ik vond het heel ontspannen op de set. Kinderen zijn gebaat bij een goede sfeer, waardoor iedereen zijn best doet om het leuk te maken. Als kinderen zich goed voelen, krijg je bovendien veel terug, dan gaan ze echt goed spelen. Natuurlijk is dat bij volwassenen niet anders.”
 

Eerder speelde u een bijrol in De Gelukkige Huisvrouw als patiente in de psychiatrische inrichting waar ook Carice van Houten in verblijft vanwege haar postnatale depressie. Vond u het moeilijk die rol te spelen?
“Nee, ik heb daar totaal geen moeite mee, ik heb al zoveel gekke vrouwen gespeeld. Het is gewoon een kwaliteit van me; ik voel daarin geen gene en vind het ook niet bezwaarlijk om te doen. Het is juist hartstikke leuk om te doen. Ik zit nu eenmaal in dat laatje; tragikomisch, maar ik kan ook meer, hoor."

U heeft de Toneelschool in Arnhem gedaan en bent daar in 1991 afgestudeerd. Kunt u wat u toen geleerd heeft nog toepassen?
“Zeker wel! Naar mijn idee verouderen technieken niet. Je hebt wel verschillende technieken, die leer je dan ook tijdens de studie. Je gaat ook altijd met de regisseur in overleg hoe je een bepaalde rol kunt spelen. Als je dan de toneelschool hebt gedaan en vier jaar lang intensief bezig bent geweest met allerlei technieken van toneel, daar doe je je hele leven mee. Wat wel belangrijk is, is dat ik contact blijf houden met mensen uit de acteerwereld. Je leert altijd van elkaar. Vroeger bepaalde een casting director wie er voor een bepaalde rol in aanmerking kwam. Nu is dat vaak de klant die wil kiezen uit een palet van acteurs."
 

Is er in de acteerwereld verder veel veranderd?
“Ja dat vind ik wel. Zo zijn er meer toneelscholen dan vroeger en spelen er ook meer mensen die geen opleiding gevolgd hebben. Het aanbod van acteurs is veel groter. Er wordt natuurlijk ook wel meer gemaakt, dus iedereen vindt toch ook weer zijn plek daarin.”

De bij het publiek meest bekende rol die u heeft gespeeld is echter Jeltje uit M’n Dochter En Ik. Merkt u dat mensen u nog van die rol kennen?
“Zeker weten! Veel mensen zijn opgegroeid met de serie en nog komen mensen naar me toe voor een handtekening of spreken me op straat aan met Jeltje. Let wel dat we de serie op hebben genomen in ’94 tot en met ’96! Ik zal altijd wel “Jeltje” blijven. Het zijn gelukkig hele enthousiaste reacties, dus dat is dan wel weer hartstikke leuk."
 

U bent niet alleen bekend met tv- en filmwerk, ook in het hteater heeft u veel ondernomen.
“Klopt. Ik heb na mijn afstuderen tien jaar lang op de planken gestaan met verschillende producties. Het was toen ook makkelijker om subsidie te krijgen, dus kon je vaker doen wat je zelf mooi vond. Theater vind ik geweldig! Nu ik ook lezingen geef over bemoediging en opvoeding, kan ik mijn toneelervaring goed gebruiken. Ik heb een verhaal en een publiek, de essentie van theater, toch? Mijn lezingen worden steeds theatraler."

In hoeverre kunt u het acteren toepassen in uw lezingen?
“Het thema van mijn lezingen is Bemoediging. Op dit moment ben ik bezig met de lezing ‘Succes met opvoeden’. De lezing duurt een uur. Het is in feite een one-woman show, ik ben de enige die praat, maar wel met interactie met het publiek. Waar ik mee bezig ben is om een aantal momenten in de lezing theatraal te maken. Wat ik bijvoorbeeld heb toegepast is een mom-song waarin de teksten van een moeder uit 24 uur van haar leven zijn opgenomen. Zinnen als: ‘Schiet op, komt uit je bed, doe dit, doe dat, waar blijf, luister naar me, kijk me aan, eet je bord leeg, maak je huiswerk, doe die tv uit’. Oorspronkelijk Amerikaans heb ik vertaald en voer ik op tijdens de lezing. Ook andere voorbeelden en eigen ervaringen speel ik na op het podium. Dat maakt het verhaal herkenbaar en door mijn humor ook amusant, al is het bij de lezingen het belangrijkste dat ouders gaan nadenken over opvoeden."
 

Wat voor reacties krijgt u van de bezoekers?
“E dat ze het heel leuk vinden, het is voor hen amusement. Twee; ze krijgen op deze manier de boodschap heel duidelijk mee. Drie is dat ze het heel fijn vinden om op een aardige, amusante manier iets te leren. Iedereen wil wel wat leren, maar vaak wil men dat alleen als het op een leuke manier gepresenteerd wordt. Dat is dan ook mijn streven.”

Wat vond u, als u terugkijkt, de leukste periode uit uw acteercarrie?
“De periode van M’n Dochter En Ik was heel leuk, want we hebben waanzinnig veel plezier gehad. Voor mij was het de eerste keer dat ik iets deed voor televisie, dus heb ik veel ervaring op kunnen doen en veel mensen leren kennen. Ook was het goed voor mijn zelfvertrouwen. Maar als ik kijk naar de jaren ervoor, mijn tijd in het theater. Dat vond ik fantastisch om te doen; de repetitietijd, het podium, de kleedkamer en daarna met het publiek, heerlijk!Wat een verschil is met vroeger, is dat ik nu veel minder bezig ben met wat andere mensen van mijn acteerwerk vinden. Ik vind het vooral belangrijk dat ik met enthousiasme werk en dat ik er veel plezier aan beleef en dat heb ik; ik vind spelen oprecht het leukste vak dat er bestaat en ik ben heel blij dat ik het mag doen.”
 

Zijn er ook dingen die u liever anders had gedaan?
“Ja hoor. Bijvoorbeeld; ik had de mogelijkheid om een piepkleine figurantenrol, 1 zin tekst, in Suskind te spelen, waar ik dan nauwelijks voor betaald zou worden. Achteraf heb ik er spijt van dat ik het niet heb gedaan. Ik had voor een dag op de set kunnen staan en meemaken hoe het in de oorlog was. Daarnaast had ik mensen uit het vak kunnen ontmoeten en spreken. Vanaf toen heb ik me voorgenomen dat ik alle projecten aanpak, ook die minder of niets betalen, maar die wel mooie ervaring zijn. Geld is niet alles, ervaringen des te meer. Dat ik de beslissing heb genomen om het spelen voorrang te geven, voelt heel goed.”

Hoe ziet u de toekomst voor u?
“Ik zou nog meer willen betekenen voor andere mensen, misschien ook wel voor acteurs. Ik doe nu een opleiding voor Individualpsychologisch counselor en werk dan als bemoedigings- trainer en als therapeut. Ik heb al een eigen bedrijf; Meer moed meer mens. De coaching die ik doe is gebaseerd op het mensbeeld volgens Alfred Adler en gaat over het zelf vormgeven van je leven, de regie nemen, jezelf accepteren en positief, constructief in het leven staan. Door middel van counseling kun je inzicht krijgen in je levensstijl, jezelf beter leren kennen, maar ook je doelen stellen en bemoedigend met jezelf en anderen om gaan.”
 

En wat voor rollen zou u nog graag willen spelen?
“Ik vind het heel leuk om ongewone vrouwen te spelen. Ik hou van het afwijkende en het blijkt steeds weer dat het voor mensen toch herkenbaar is. Ook hou ik van humor. Dus daar ga ik heel graag mee door. Maar een keer een andere rol, een moeder, een juf, of zoiets is natuurlijk ook welkom of een vaste rol in een serie, heerlijk."

Actrice Catharina Haverkamp: www.ikbencatharina.com

Bemoedigingstrainer Catharina Haverkamp: www.meermoedmeermens.com